kèpper nie om gevraogd om Tilburgse te wòrre,

mar kèp verrèkkes veul geluk gehad

VERLOORE

In mene jaszak zitte snuupkes diek vur der gekòcht hè. Messchient staose wèl bè de deur op mèn te wòchte. Ik doe de deur oope, marek zieder nie. Waor isse tòch? Ze kannie vèr wèg zèèn. Op en drafke lôopek nòr den aandre kaant, want dan moet ze daor zèèn. Gelèèk ak den hoek omdraaj zieker lôope.

Ach, kèk naa tòch hoe frêet ze aachter dere poppewaoge lopt. Ze heurt me nie ònkoome. Ik stao aachter der èn vraog zachjes: “Slaope de kiendjes?” Ze kèkt mèn aon èn knikt, mar haawt gelèèk dere wèèsvinger teege der lippe. “Sstt, aanders mòkte ze wakker.” “Maag ik meej oe meej waandele?” vraogek. Ze knikt allêeneg mar. Zôo lôope we vuutje vur vuutje dur de lange gang vant hèùs, ons moeder èn ik.

Ze sloft aachter dere poppewaoge èn sewèèle we zôo vortsukkele kèèkek in dere waoge èn zie dètter nie allêeneg vier poppe inligge, mar ok vèùl köpkes èn ene vörk. “Zumme èfkes wè gòn drinke?” vraogek èn perbeer gelèèk de poppewaoge en bietje te draaje zôodèmme wir nòr de kaomer kunne lôope. Daor vat ze êen vur êen de poppe öt de waoge èn zèt ze op de stoele bè de tòffel. “Gao mar èfkes zitte” zèg ik. “Dan haol ik wè teej èn en kuukske”. Ze dribbelt nòg wè heen èn weer èn gao meej en pop op dere schôot zitte. “Kzèè zôo trug” roepek, swèls dèk nòr et keukentje lôop. Meej tweej tasse teej èn en paor kuukskes lôopek de kaomer wir in. Ik blèèf stèèf in de deuroopening staon. In der êene haand heese en kommeke meej vlaa èn in deren aandere ene leepel. Hoe komt ze daor naa aon?, dènkek bè menèège. Alle poppe heejse enen hap gegeeve èn zitten himmòl onder de gèèle vlaa. Ok de kèrstmanpop, die naa ginne witte, mar ene gèèlen baord heej. 

Ik moet mene laach haawe, want dees ist seeriejeuze wèèrk. Zo asse vruuger vur ons ha gezörgd, zôo isse naa beezeg meej der kiendjes. Praote doese nòg mar wèèneg. Ze wit ok niemer wie dèk zèè, mar ze verdraogt me èn dè heejse nie bè iederêen. Ze wiebelt wè heen èn weer op dere stoel. “Wèsser?” vraogek. “Moete plasse?” Ze kèkt me aon zonder wè te zègge. Ze stao op èn gelèèk ziek dèt niemer nôodeg is.

Affèèn, ze wòrt gewaase èn verschond èn ik zèt dere natte stoel wèg. Der kuukske zit ze te verkrèùmele. “Ist lèkker?” vraogek èn gelèèk stikt ze et kuukske in mene mond. Ach moederke tòch, dènkek, nòg aatij ònt dêele. Persies zoas vruuger.

Inêene staose op èn lopt de gang in. Dè kènnek: ze is onrusteg èn dan gaose lôope. Ik kèèk nòr der èn roep nòg: “Zumme mèèrege wir waandele?” Ze kèkt niemer èn ik laot men traone lôope. Ik vuul me verloore, mar tòch ist iederen dag wir de moejte wèrd om nòr hier te koome èn smoeder te zien.

Ak bè de deur zèè vuul ik de snuupkes wir in mene jaszak.

Annemie de Waal

Ik zogget nie wille misse

Iedre zondag ak onze Paa hòlde stonnie al klaor om meej te gaon. Zogaa assie dan bè ons binne kwaam hong ie zene miezezon òn den haok èn liep nòr de zörg bèt raom èn daor blêef ie zitte toedèmme gingen eete. Dè waar zon gewonte gewòrre èn dè waar fèèn vur onze Paa, mar ok vur de kènder.

Nò de dôod van smoeder haaj ginnen aord mir int hèùs èn verhèùsden ie nòr en klèèn kaomerke int verzörgingshèùs. Daor bloejden ie wir en bietje op èn meepesaant hattie der ònspraok.

De kènder zaate, zoas gewonlek, op dere smartfoon te koekeloere, paa laas de kraant èn moeder ston in de keuke, want der moes strak eete op tòffel koome. De knaawbôone kokten al. De gehaktbòlle laagen in de saus te pruttele. Allêen de èèrepel moes ze nòg schèlle.

Giestere hasse de pudding al gekokt, die ston in de èèskaast.

“Oopaa” riep de klènste “wès en blèkkemientje?” “Dès en dubbeltje jonge òf liever gezeet tien sènt uit de tèèd dèmme nòg guldes han” zi oopaa. “Ge kunt dè tòch ok goegele” zi zen bruur. Paa kêek op van zene kraant èn zeej: “Jè wè dè betrèft zèmmer tòch en stuk op vurèùt gegaon. Tègnies gezien isset tòch te gèk, kommuuniekaasie-meziek-films èn dè ammel in êen apperaatje zo grôot as oe haand.”

“Nòg èfkes” zi den oudste “Strak opvouwbaore schèèreme, oover en paor jaor zèn dees toestèllekes ammel öt den tèèd.”

“We krèègen ammel ene sjip in onzen èèrm, dè zal vèt zèèn” zi zen bruur.

“Ik snapper ammel niks mir van” zeej oopaa “Ak dè zôo ammel is bekèèk dan lèèkenet wèl dè al die kènder lòszittende dèùmen hèbbe.”

“Dè klòpt” zeej pa “Agge ziet hoe vlug ze zèn op en mienuskuul toetsenbòrdje, tis nie te vatte.”

Moeder riep vanöt de keuke: ”Wij han vruuger en nootiesieblökske. We din alles op de fiets èn meej men pènvriendin schrêevek brieve.”

Oopaa viet en segaar èn genôot van de geur. “Dees is wèl wèt aanders dan ‘Fleur de Matras’” zeetie. De kènder wiesse wèl wèttie daormeej bedoelde, want hij ha al hil dikkels vertèld dèsse in den ològ deren èège tebak in den aachtertèùn han staon. Ze waare frêet op deren èègetilt zittie dan. Asse de kaans krêege dan smòkkelde ze ok wèlles Bèlse sjèk.

Moeder hatter èègelek enen heekel aon dèttie rokte, mar jè int hèùs waor(dèt)tie wonde mocht ie ok al nie rôoke, dus liet zem mar zene gang gaon èn zètte de raom op en kierke.

Paa zeej: “Dieje smartfoon mòkt tòch veul meugelek, ge kunter en hil nètwèèrk meej onderhaawe. Zowèl de innige as de vèrwèggiestan relaasies. Wèk wèl sund vèèn is dèmme onder et eete in de ketiene niemer teege mekaare praote. We zitten ammel meej dieje foon èn niemes heej nòg wè te vertèlle. Vruuger ging den êene nòr den aandere -soms schèùnen- bak oover de tòffel, mar dèsser niemer bè, jè dès sund.”

“Gullie zèèt ammel te laot om te besèffe dè die dinger ammel riesiekoos meejbrènge” zi Oopaa. “Gullie strôojt mar meej oew prieveej gegeeves, as facebook alles van oe wit dan ligt dè himmel òn oewèège.”

“Heej, schaaj is èùt gullie tweej” riep moeder teege der kènder. “Hij heej mèn geslaon” riep de klènste. “Dan moete ok mar öt de weeg gaon meej oe slaojhiele” riep den oudste.

“Doe naa wè vurzichteg, sebiet goojde et pietestalleke om” riep moeder. Ze ston op èn liep nòr de keuke. “Ik dènk dè de èèrepel gaor zèn dan kumme sebiet on tòffel. Jonges vatte gullie vast et twalseree èfkes èn zèt gelèèk de bòrden op tòffel.”

“Dè internèt heej ons tòch schôon dinger gebròcht” zi paa. “We zèn allêen de neegetieve gevòllege vur ons èège öt et ôog verloore.”

“Wie wit komter nògges ene tèèd dègge meej en knipugske en footoo mòkt. Waor is de tèèd gebleeve dèk rusteg kos knipôoge teegen de schôon mèdjes” zuchtte oopaa.

“Naa gin gemaaw mir oover die apperaate, we gon eete.” zi moeder.

Iederêen ha zen eete op et bòrd toen oopaa zeej: “Ge hètter gin spèkskes dur gedaon dur de knaawbôone, dè vèènek aaltij zo lèkker.”

“Dès ongezond, dès te vèt.” zi moeder.

“Wènnen onzin, wèsser mis meej spèkskes, khè men lèève lang spèkskes gegeete èn ik zèè nòg nôot ziek gewist.” zeej oopaa èn meepesaant zaat ie op zen gemak zen bòrd leeg te eete.

“Heej iederêen genògt gegeete” vroeg moeder dan gaok de pudding haole.

“Dès et lèkkerste” zi oopaa “Ik zallet oe nie kwòlek neeme agge wèt anders hèt, mar et liefste hèk tòch sjeklaadepudding meej slagroom.”

De klènste begòs gelèèk te schèppe, moeder zeej: “Does rusteg aon et hoeft ammel nie toepertoe.”

Ze waaren ammel volgegeete, moeder kêekes rond èn zeej: ”Tòch fèèn hè zôo saome, ik zogget nie wille misse.”

Zörg               grote leunstoel

Miezezon-       [demi-saison] lichte overjas

Meepesaant-    ondertussen

Pietestalleke-   piédestal [sokkel]

Twalseree-       tafelzeil

Annemie de Waal

WE FIETSE MEEJ ZEN ZISSE, ZISSE

We waaren ammòl de vèfteg al vurbij

èn niemer as vruuger zò glad èn kreukvrij

zis vrouwen al jaoren vriendinnen

wiesen iedere keer wir iets nuuts te verzinnen

we han et ôot is teege mekaar gezeej gehad

èn naa waaret zò wèèt, we gon meej de fiets op pad

Corke kwaam as liste òn getrapt

èn zeej: “khè de fiets van de jongste gegapt”

de bedoeling waar op de fiets nòr Turnhout

mar nèt vurbè Poppel krêeg Sjan et al benaud

An zeej: “ik dèùk gelèèk èfkes aachter diejen èèk”

jao, .. èn toen begos et al, .. et gezèèk

Sjan ha deren òssem wir gevonde

èn An ha sjuust der broek wir dicht gebonde

bij Weelde riep Corke: “kzèè zo muug”

“dè kan nie” zeej Thea “dès nòg vuls te vruug

ha dan ok dè klèèn fietske nie gevat”

“jèh, van die aander ston den baand plat”

Dina, … ze was al dik van et sund,

zuchte: “hoeneer komt er is en rustpunt

khè honger èn kzèèt en bietje zat

daor giender hèdde Lucien meej goeje petat”

“ginne friet” riep Fien “we zèn nòg mar halverweege

we koome nòg genog frietkòtte teege”

“kom op mèède” zeej Thea “nie zo ligge maawe

we moeten er de vaort goed inhaawe”

“jouw spiere zèn dè gewènd” snauwde Dina

gè sjouwt den hille dag, madam sportievieja”

Niemes zitter nòg iets, ze trapte stil wijer

tòt dè Sjan begos oover dere vrijer

“hij heej den hille week nòg niks laote heure

hij zalt wèl te druk hèbbe meej sjefeure”

“we zudde gè dènke” zeej Fien “van zen èège vrouw?

hij spèndeert al zoveul tèèd òn jou,

ge moet ene getrouwde meens meej rust laote”

“gij zèèt vèèfentwinteg jaor meej Piet, dès makkelijk praote”

“Zumme in Raovels èfkes stòppen èn wè drinke” zi An

“ik krèèg er grôote neusgaoten èn veul dòrst van”

“mèn kont” zi Corke “kan nie goed teege zon lange rit

et lèkt wèl òffek op ene meeter ilt zit”

ze han gegeeten èn en pilske gevat

èn zingend ginge ze wijer op pad

en ènd vèdder ston Sjan inêene òn de kaant

meej deren aajfoon in der haand

“Godsamme” zeej Fien “doe dè ding wèg èn rij deur

al dè gezêever meej oewe sjefeur”

“kgao èfkes wè harder” riep Thea “kzie jullie sebiet”

“kik der is trappe” zi Dina “wènne kierewiet

strak zèmme der kwèèt èn wè doeme dan?”

“dan klampe we enen Bèls aon” zeej An

“dès wir wè vur heur, et draajt wir om ene vènt”

“daor lig ik liever onder dan onder ene zak semènt”

“schaajt er mar èùt” zeej Fien “meej dè hondsgezèèk

want daor giender stao Thea al op den ötkèèk

nòg èfkes dur fietse, we zènner bekaant

dè hèmme tòch schôon gedaon in klupverbaand

et viel bist meej die vèfteg kielemeeter trappe

èn naa gòn we van fiets nòr toog ooverstappe

dè fietster wèl in zonne lèkkere kaawe pòt bier

nou mèède laote we gòn toosten op et fietsplezier”

Annemie de Waal

BUURTEN OPT WAAJKE

We zaate wè te buurten opt waajke aachter et hèùs meej en man òf zis

Mart vertèlde oover bôomkrèùpers èn biediefkes, hoe schôon dè wèl is

“Ik bekèèk ze ammòl meej mene kèèker smèèrges vruug vur dag èn dauw

dès mèn grotste hobbie” zittie “èn twiddes komt dan mèn vrouw”

“Ik snap dè wèl” zi Nilles “ik zèè òk de misten tèèd mar et liefste bèùte

ik gao smèèrges al vruug nòr mene tèùn, nòr men bôone èn de sprèùte”

Ien kêek ons aon èn zeej “khè òk wèl en hobbie, mar gin sprèùte òf voogeletrèk

wè ik ammòl verzaomel dè vènde gullie meschient wèl harstikke gèk

mar ik zuuk in winkelwaoges nòr de bodschappebriefkes van aander meese

kèpper zôo te nòstenbaaj zon 500 èn teegesworreg ok Turkse èn Sieneese”

“Òch jè” zi Koos “ene meens moet wè doen om zene tèèd te verdrèève

tis mèn ammòl inder, ik gao nòr de kroeg om nie tèùs te hoeve blèève”

“Hèdde gij gin aander hobbie?” vroeg Ien “dan allêen mar dè schèùmend nat?”

“Jaowèl” zeej Koos “mar ak dè bekènd gao maoke dan ligde gullie himmel plat”

“Naa mòkte me nuuschiereg” zeej Ien “zak vast plat gòn ligge dan kunde gè vertèlle.”

“Schaaj mar èùt” zi Koos “nie laage, mar dan zak naa mèn hobbie blôot stèlle.

Ik spaor plöskes” zittie. “Wèffer plöskes?”vroeg Ien “Plöskes van den hòpstrèùk?”

“Nèè Ieneke, dè nie, ik spaor al jaore de schonste plöskes öt mene naogelbèùk

die stòp ik dan in en glaoze pötje èn zèt ze ammòl nòst mekaar in de kaast

dè vèèn ik zon schôon gezicht al die plèùzege klurkes op mekaar getaast”

“Ieder zene meug” zi Ien “Gij plöskes, ikke pepierkes dès òk nèt zo imbesiel”

“Goeje smèèrges meese” riep Jack die kwaam ònrijje in zene skoetmebiel

“Komt er mar bij” zeej Koos “dan kunde gij ons ok vertèlle oover jouw hobbie”

“En hobbie, wè maawde naa, hoezôo en hobbie?” zeej Jack “Die hèk nie

vruuger wèl , toen ik nòg ene schôonen adoones waar èn wè minder woog

toen hak en verèkte fèène hobbie, toen waar ik ammeteur gienekeloog”

Ien moes zo hard laage dèsse bekaand aachteroover van de bank aaf viel

“Wènne koekmulder” gierde ze “sjoertem daor naa zitten in zene pausmebiel”

“Èn gij Lewieke” laagde ze “hadde gij vruuger ok zon schôon hobbie nèt as Jack?”

“Nèè dè nie” zi Lewie “ik zaat as snòtneus vuste jong al in de klèènkienekeskak

et waar en moetje, mar et èèrgste waar, zij waar goed gelêûveg roms katteliek

dus ge snapt wèl, dè duurde nie lang et waar allêen mar en hôop gezèèk op ene riek.

Naa zèèk allêen èn mèn hobbie is timmere, ik timmer hil gèère, ok òn de wèg

èn et liefste doek dè meej de buuvrouw èn dè gao aaltij in goej ooverlèg.”

“Jou buuf dès tòch die rooj” zeej Ien “timmert zij ôok, ze lopt aaltij zo kòrt geròkt?”

“Jè, ze timmert goed, nèt vur ik hier nòr toe kwaam hèk nòg en wipke meej der gemòkt”

Naa laage we ammòl dubbel èn jangte bekaant van et laage, soodejuu dieje Lewie!

“Mar wòcht is èfkes” zeej Jack “We hebbe jou nòg himmel nie geheurd, Annemie”

Ik kêek ze êen vur êen aon èn zeej: “Gòlliepaopers hadde gullie dè nie in de gaote

toen gullie ammòl oover oe hobbies zaat te vertèlle, kòs ik et netuurlek nie laote

om niks te schrèève èn al jullie vetèlsels stòn naa gelèèk ammòl op dees pepier

want schrèève, dè is mèn hobbie, dè gift mèn al jaorelang verèkkes veul                                                                                            plezier.

Annemie de Waal

WITTE ZUUTE WÈÈN ÈN KÒPPÈÈN

Mèn bruur kwaam binnen int pak van den dienstplicht

Ik smèèrde nèt wè zon, öt en pötje, op men gezicht

“Òch jizes, wir volop ològskleuren ònt ònbrènge” zittie

Ik zi “Bemoejt oewèège meej oewen èègen infanterie”

verdomme naa waar mene maskaara ötgelôope

“Jè” riep daander bruur “De kòp moet de kont verkôope”

“Houwde gij oewen iediejoote kòp” riep ik “Stomme lul”

“Jonges” riep ons moeder “schaaj èùt meej dieje flauwekul”

Ik heurde men bruurs nòg volop laage beneeje

toen ik nòr boove stampte om me te verkleeje

Saoves moesek nòr en fisje bè en vriendin

ze wier zistien èn kwaam öt en grôot gezin

de aawlui zaaten in de keuke te aawbètte

swèls dèsse stiekem op der jong kosse lètte

we krêege Exota, de beroemde priklimmenaade

der stonne pindas, zoute stèngels èn sjeklaade

ok en schaol meej wòrst èn blökskes kèès

et plòtje “Hello Marie Lou” draajde we grèès

heur bruur gaaf en glòske zuute witte wèèn

èn saomen daanste we tòch zo fèèn

“Kom we vatten der saome nòg êen” zittie

èn in êene zaat ik zomar op zene knie

Daor stond men oudste bruur òn de deur

“Sjoertem staon” zik “Meneer den Inspèkteur”

“Kmoet oe koome haole van onze Paa

kom schiet op, vat oewe jas naa mar gaa”

Ik wier nie goed, de kaomer tòlde int rond

èn vur dèkket wies, laagek op de grond

men bruur viet me op, sjouwde me nòr bèùte

èn inêene jankten ik traone meej tèùte

“Hee” zittie “Troela öt Slubbekutteveen * ”

kom mar èn sloeg enen èèrem om me heen

Smèèreges stond ie meej bòljon nòst men bèd

“Hier drink dees mar, ik maok sebiet en omelèt

de gedaachte on dieje witte zuute wèèn

mòkte me wir zo misselek as en knèèn

zon smèrreg spul, dè drink ik nôot mir op

kwier toen wakker meej enen houtere kòp.

*  Ik ha en gerèùte broek èn ak die droeg zittie aaltij: Reefoo öt Slubbekutteveen.

Annemie de Waal

DRY JANUARY

“We gònner wir òn meej doen” zisse teege dere meens.

“Ik vèènet bist, mòkt mèn nie èùt” zittie, “Agge vènd dè dè nôodeg is dan doeme dè, ge zègget mar.” “Fèèn dèk wir op oe kan reekene, want allêeneg zon drêûge mònd doek nie gèère, mar saome drêûg staon dè schèpt enen baand.”

Hij kêek nie op van zene kraant, hij wies dèttie hier nie op in hoefde te gaon, want zij ha dè derèège vurgenoome èn hij moes meej doen òffie naa wo òf nie.

Hij ha nèt zen twidde glòske vur em staon, toen ze binne kwaam.

Ze kêek èn kêek nògges èn zeej: “Ik dòcht dèmme drêûg zon staon, tis nòg jannewaarie.”

“Wè naa?, dees is drêûg, dees is Cabernet Sauvignon DRY.

Annemie de Waal

KÈNDE GÈ KUNST?

Ze stonnen al jaore nèffe mekaar op de kèmping

Merie hong meej dere kòp oover de schutting

“Heej Rieka, hèdde gi soms sprötjes op staon?”

“Jao” zeej Rieka, “Ruuktet daor vendaon?”

“Lust jullieje Sjaak die vèùl dinger gèère?”

“Nie ècht, mar ik krêeg ze van de kasjèère

khè nòg en bietje spenòzzie staon vur men èège

zôo kank de bòrde vendaog wir vol krèège”

“Khè nèt en tas kòfe gezèt” zeej Rieka, “Hèdde ok zin?”

“Jao dèwèl, mar ge ziet, khè men krulspèlle nòg in”

“Jèh Merie, dè mòkt tòch himmel niks èùt

kom naa mar, khè nòg lèkkere aarbeie op beschèùt”

“Heej Rieka, toenk vemèèrege de kèrrevèn oope deej

wiesek nie wèk zaag èn ik zèg teegen onze Lee

sjoert hier nèfen is, kèktis daor in de tèùn”

Hi di sjaggerèèneg et gedèntje en bietje schèùn

“Ziede gi wè daor stao, daor bè die vurtènt”

“Jèh allicht ziek dè” zeet ie, “Kzè nie blènd”

“Wè staot er dan” zeej Rieka, “Khè nòg niks gezien”

“Dè weetek nie, tis êen òf aander artelek mesjien

et lèkt en fietswiel òn ene grôote tròmpèt

dè heej dieje geneukstamper daor venaacht nir gezèt”

Rieka kêek èn zeej: “Òch zêeverklôot dès kunst, Merie,

dès bekaant nèt zon bild as dèk wèlles bè de Reeshòf zie”

“Ts êenen bonk aaw èèzer” zeej Merie, “Schaaj tòch èùt”

“Merie löster goed, van kunstwèèrke snapte gi gin flèùt

kgelèùf dè dè bild Windoofoon òf den Brulboej hiet”

“Hoe dan ôok” zeej Merie, “Dieje Kees is harstikke kierewiet”

“Kèkt is aon daor hèmme Lieske” zeej Rieka, “Kundet gelèèk teege der zègge”

“Haa Lieske” riep Merie, “Moes jullieje Kees zen gèld in kunst belègge?”

“Jao schôon war, kha dè bild al op den Berdòssewèg gezien

èn kzèg teegen onze Kees, kunde gi dè nòmaoke meschien?”

“Meschient wèl” zeetie, “Kzal wèlles vur oe kèèke”

“Èn vemèèrge stonnet kaant èn klaor vur de tènt te prèèke”

“Nondetenèèr dè heetie schôon gedaon” zeej Merie, “Wènnen èkspèèr”

“Jao war, ik vèèn onze Kees òk enen èchte grôote kunstenèèr”

“Jao” zeej Rieka, “Merie die kwatst nie, ze heej op kunst ene goeje kèèk

vemèèrge zisset al, dè bild van hier nèfe dès kunst, dè ziejek gelèèk.”

Annemie de Waal

INGEROOLE

Ze waar te vruug vur de trein, dus hasse nòg tèèd vur en tas kòffie. Et waar rusteg in de stesjonsrèsteraasie. Ze kêek nòr de meense die ammòl hòst han èn zaag en jong stèlleke steeveg omèèrmd. Inêene moese dènke òn toen ze fèfteg wier.

Wè zusse doen, et meej de femielie viere òf allêen meej dere meens. Ze zugget meejem ooverlègge. Hij kwaam nèt van zen wèèrk èn zètte zen tas meej waas op de bank. ‘Kom mar,’ zisse, ‘dan doek dè gelèèk int mesjien.’ Swèls dèsse nòr de keuke liep vroeg ze: ‘Wè vènde gij, zumme mènne vejòrdag meej de femielie viere òf gaode liever meej zen tweekes öt eete?’ ‘Nou’ zeetie, ‘ge moet dè mar meej oe femielie viere, want ik zèèder nie agge jaoreg zèèt.’ Ze blêef, meej de tas in der haande, in de deuroopening staon èn kêekem vraogend aon.

‘Ik wòr fèfteg èn gij zèèter dan nie?’ ‘Nèè, ik gao weg’ zeetie.

‘Jè, dè doede iedere week dè weet ik ok wèl, mar vòllegende

week zudde tòch wèl tèùs zèèn’ zisse. ‘Nèè’, ik gao wèg èn

koom niemer trug; ik gao èèrgeraand aanders woone.’

Ze liet de tas meej zene waas op de grond zakken èn plofte

op de bank. ‘Hoezôo èèrgeraand aanders woone èn ikke dan?’

‘Gij blèèft gewoon hier woone èn ik gao in Italië woone, ik hèb

daor en vriendin èn daor wil ik meej vèdder.’ Dere mond viel

oope èn ze wies èfkes nie wèsse moes zègge. Wè waare dees

vur fratse. Ze waare bekaant vèèfentwinteg jaor getrouwd èn

hannet aatij goed gehad meej zen tweeje. Gin kènder gekreege

èn saome veul rèèze gemòkt. Ze zon saome oud wòrre zittie

list nòg teege der èn naa ging ie inêene nòr Italië. ‘Ge lopt

oewe pik aachternao, ge dènkt vanaachter oewe gullep,’

siste ze. ‘Dè heeter niks meej te maoke, ik zèè verliefd

gewòrre, dè kank ok nie hèllepe èn zij wil dèk bè der koom woone.’

‘Ze is zeeker en stuk jonger dan ik?’ ‘Jè, dè schilt wèl en stukske, bekaant de hèlleft.’ ‘Verdomme’ vloekte ze, ‘ik wòr fèfteg èn ik wòr gedumpt vur ene snòtneus, vur intje die strakker int vèl zit. Ik wòr verdomme opzij geschoove vur ene spagèttiefreeter.’ ‘Flikker dan gelèèk op èn nimt oewe vèùle waas meej, die lòtte heur mar waase’.

Dè waar naa tien jaor geleeje, ze vuulde dèsse ene glimlaag op der gezicht krêeg. Wènne tèèd hasse aachter de rug. Hij ha nòg wèl en paor keer gebèld dèttie spèèt ha èn assie alles van te vurre ha geweete èn nòg meer van dieje sauwel.

De irste jaore hasse gejankt, gevloekt, ze hattem gemist, mar ze wies ôok dèssem nôot trug zò vatte. Ze ha ok gedòcht dèsset nie zo ooverlèève, mar ze hagget gerèd èn opnuut deren draaj gevonde. Vendaog zusse nòr der vriendin in Utrecht gaon, om daor meej zen tweeje dere sistigste vejòrdag te viere. De trein kwaam et stesjon binnegereeje. Ze dronk dere kòffie op, trok dere jas rèècht èn frêet stapte ze et peron op.

Annemie de Waal

BARBEKJOE MEEJ DE KÈNDER

“Gao naa mar èfkes zitte” zi Pa “We hèm naa alles dör genoome

Ik zèt sebiet de wèèn èn et bier koud, dè gao himmel goed koome”

Et vlêes stao in de marienaade, et stòkbrôod moek nòg bakke

De slaoj is al gesneeje, allêen moet de jèùn nòg in plakke

Òch jè èn ok moete nòg die spèkskes vatte vur de klèènkènder

Èn die klèène stuultjes van de zölder, want dè vèène ze veul fènder

Vedaog kwaame alle kènder wir tèùs vur den barbekjoe

Ze kêek er èèrg nòr èùt ok al was et iedre keer wir en hil gedoe

Êen dòchter, Rian, wò gin vlêes òf vis die waar veegetaaries

Dòchter Rijna waar bekaant vur alles zon bietje wèl allèrgies

Hulliejen oudste, Ronnie kwaam as gewôonlek as irste binne

Èn die wò gelèèk al, meej dèttie zaat, òn et bier beginne

“Nèè niks ervan” zeej Pa “Ge wòcht mar, tis dèkkoe kèn

ge komt venèèges òn de burt asser daander òk ammòl zèn”

Roy was den innegste meej kènder, die waare aacht èn tien

Èn himmel staopel zòt om oopaa èn oomaa wir te zien

Pa viet et pakkèt meej de ònmaokblökskes èn staak ze aon

“En schòrtje Paa” riep Roy “Dè zuttoe himmel nie misstaon”

“Kvat nòg en pilske” zi Ronnie èn sebiet lus ik en stuk haon”

“ik hoef niks” zeej Maa “khè nòg en kwèlleke in men glas staon

gift de kènder nòg mar limmenaade èn we brôod om te sòppe

èn gij Rian, zitte gij oe èège wir meej slaoj vol te pròppe?”

“Die kòrtelètte” knaawde  Roy “Zèn zo taaj as kattemèmme”

“Stòpt ze in et bier” zi Ronnie “kunde ze nòg leere zwèmme”

“Ge kwaanselt koekert” zi Roy “Haawt oe glas mar rèècht”

“Kom mar hier” riep Maa “Ik eet ze wèl die zèn nie zo slèècht”

Rijna nipte verzichteg meej bietjes van et waoterke èùt de kraon

Bêet klèène hapkes van et brôod, mar liet de rôomsaus staon

“Khè nòg hamburgers” zi Maa "èn draajt de wòrst nòg ene keer”

“Dè hèk nèt gedaon gehad” zi Paa “Dè hoeft naa nie meer”

De jonges pròtte oover vruuger, oover mitjesteeke èn busketrappe

De mèskes han et oover de kaojkes van vruuger èn die vètte spèklappe

De klèènkènder stonde gelèèk klaor toen oopaa bèt vuur vertròk

Naa mochte zij òn de gang meej mars melloos òn ene stok.

“Gao naa mar èfkes zitte” zeej Maa “daor zèède naa wèl òn toe

ge zörgde wir vur enen hille goeje gezèllege barbekjoe”.

Annemie de Waal