HOUDOE WAR

Der zèn meense die aaltij en bepòlt zinneke roepe asser wèt is, òf gewoon zomar. Zoiet as ‘Ôoh’, ‘Ziede wèl’ òf ‘Wè naa wir?’ Kènde gullie dè sort meensen ok?

Ikke wèl, zoomaa bevobbeld, dè dôodgoej meenske, de moeder van onze paa. Ze ha êen zinneke dèmme aaltij is bègebleeve. Ze zi nôot nie zoveul. Et waar en stil vrouwke, mar wèl êen die alles in de smiezen ha. Ik zie ze nòg staon, meej ene grôote grèèze schòrt aon, tòt bekaanst op der voeten èn der haande veur in de zak van dieje schòrt. Der hing ok aaltij ene stòfdoek half öt dieje schòrtzak, zôo dèssem tèènemekaare kos vatten ast nôodeg waar. Ik kosset goed meej der vèène. Ik waar ok êen van de vier kènskènder die de vurnaom van dere meens ha gekreege.

Mar naa dè zinneke van zoomaa. In mene jonge tèèd wonde dè goej meenske nòst ons. Ze wonde in bè ons taante Carla, en zuster van onze paa. Dörom kwaamek daor ok veul oover de vloer. Gewoon om wè teege zoomaa te vertèlle òf vur en bèkske teej. Ak dan wè gezeej ha oover iet wè nie goed gegaon waar, dan zisse tèènemekaare ‘Jè mènneke, ge zèèter meej genillesd.’ Ik krêeg dan ginne goeje raod hoedèkket dan wèl ha moete doen. Nèè, allêeneg dè êene zinneke ‘ge zèèter meej genillesd’ krêegek dan te heure. Mar ik waar dan wèl men verhaol kwèèt, want bè onze paa moeseker nie meej ònkoome. Die zi dan: ‘Gòlliepaop, ge zèèt stom gewist èn ge ziet mar hoe dègget wir vur mekaare krèèt’.

Tis wèl zôo dèk menèège aaf zèè gòn vraoge waor dè zinneke van zoomaa vendaon kwaam. Èn meej et zuuke kwaamek al hil gaa èùt bè enen hèllege öt de kattelieke kèrk: den Heilige Cornelius, diese ok wèl Sint Knilles noeme.

Oover deezen hèllege gaoget vòllegende verhaol. Ze weete nie hoeneer dèttie gebooren is, mar wèl dèttie int jaor tweejhonderdêenevèfteg Paus gewòrre waar. Et waar enen hil soosjaole èn vergeevesgezinde meens. In dieje tèèd heetie hil veul gedaon vur kènder die ziek waaren èn vur meense die ònvalle han gehad van eepielèpsie, de stèùpe èn meer van dè sort dinger. Mar dè wierem nie in daank aafgenoome. De keizer dieter in dieje tèèd den baos waar, Trebonianus, waaret nie meej zen doen èn laoten eens èn heej Cornelius gevange gezèt. Nò tweej jaor issie toen dur de ontbeeringen int gevang, as martelèèr èn hèllege, gestörreve.

Assek dan et wortje ‘genillesd’ naa kòppel òn de naom van diejen hèllege meens, kannek menèège indènke waor et vendaon komt. ‘Ge zèèter meej genillesd’ betêekent dan nèt zoveul as: tis nie gegaon òf ötgekoome zoas ge gedòcht òf gehopt ha.

Mar zat oover zooma. Ons moeder ha ok zon zinneke, die zi aaltij: ‘onze Teejoo èn ons jonges’. Èn meej ‘ons jonges’ hasset dan oover mèn tweej bruurs èn ok oover mèn zuster. Dus mèn zuster heurde dur dè zinneke bè de jonges. Ze hèbbenet ok wèlles òn mèn gevraoge ‘ik dòcht dè gè ok en zuster ha’. Messchient koomet dur et gebeure dèkker êene van de bèddeplaank zèè. Ge wit wèl, êene die persies neege mònde nò de trouwdaotem van hullieje paa èn hullie moeder gebôoren is. Dus den irste van de vier kènder van ons tèùs. Die aander drie hingener in dè zinneke van ons moeder zomar bè. Mar, zôo ist nie gegaon netuurlek. Ok vur hullie isse, nèt as vur mèn, aaltij et biste moederke gewist dègge oewèège vur kunt stèlle.

Èn dan hèk zèlf ok nòg en paor wortjes die ik aaltij roep. Mar dès mistentèèds ak èèreges wèg gao òf opt ènd van men verhòltjes, sjuust as hieronder:

‘Houdoe war’,

Zoomaa                                -  Ons oma

Iet in de smiezen hèbbe       -  Iets in de gaten hebben

Tèènemekaare                     -  Meteen, onmiddellijk

Kènskènder                          -  Kleinkinderen

Gòlliepaop                            -  Gaperd, onnozel mens

Stèùpe krèège                      -  Krampachtige samentrekking van spieren

Theo van Iersel

HOEZÔO?

‘Ik gao en verhòltje schrèèven oover Eej Aaj’ zik teege mene maot. ‘Ge wit wèl, agge dè int Nederlands schrèèft: kaa ie’.

‘Kaa ie? Wè mòkte me naa? Gaode gè daor en verhaol oover schrèève? Ik zogget nie doen, want dan hèdde kaans dègge van allerhaanden onzin nòr oewe kòp geslingerd krèèt. Want kaa ie, dès tòch iet wèsse meej biste doen? Meej bevobbeld honden èn pèèrden om en speesjaol ras in staand te haawen òf en nuuwe krèùsing te kunne maoke. Hoe noemeze dè ok al wir agget himmòl ötsprikt? Ôoh jè, kunstmaotege insimmenaosie.’

‘Nèè, dè bedoelek himmel nie, ik weet ok wèl wè dè betêekent, mar daor zallek nòg wèlles enen aandere keer oover schrèève. Nèè, meej kaa ie bedoeleze teegesworreg: kunstmaotege inteliegènsie. Ge wit wèl waordèsset teegesworreg ammòl oover hèbbe. Dè de kompjoeter zèlf vur jou en stukske schrèèft oover iet wègge òngegeeven hèt èn waordègge dan zèlf niks mir òn hoeft te doen. De kompjoeter schrèèft dan jouw verhaol.’ ‘Ôoh, naa snappeket’ zi mene maot toen ‘want dè aander vonnek mar vrèmd.’

Mar jè, oover dè kompjoetergedoe meej kaa ie kunde ok zègge ‘Wè mòkte me naa? Kan èn maag dè ammel zomar?’ Der wòrt vort hêel veul oover geschreeven èn gedaon. Moetet verboje wòrre, maaget gebrökt wòrre op schoole èn op de uunievèrsieteit? Kunde alles nòg gelêûve wètter in de kraant stao, òf is dè ok zon kompjoeterverhaol? Ons oomaa zo gezeej hèbbe: ‘Ge zèèter meej genillesd’ wè vur heur nèt zoveul betêekende as ‘Wè mòkte me naa? Ge zuuket mar èùt’.

Mar de vraog blèèft. Isset en goej ding waordè de stedènte meej verèùt kunne? Ik dènk in sommegte gevalle wèl, agger goed meej omgaot. Ge kunt de kompjoeter dan meej behulp van jouw ònwèèzingen en prejèkt laote maoken oover en onderwèèrp waordègge op dè memènt meej doende zèèt. Et schilt dan enen hôop tèèd, dieger zèlf nie in hoeft te steeke.

Ok de grôote bedrèève maokener teegesworreg veul gebrèùk van, bevobbeld dur zon stèm diege òn de tillefoon krèèt èn die antwoorde gift op jouw vraoge. Ge moet dan wèl dèùdelek praote, want aanders wòrter gewoon den haok op gegooid as zon stèm jou nie verstao òf nie begrèpt. Iet aanders is dèsse in de zörg ok steeds meer van eej aaj òf kaa ie gebrèùk gòn maoke. Roobòtjes die wè hèllepe bè de verpleeging òf bevobbeld op de ooperaasiekaomer. De sjierurg kan in de tussentèèd en bakske leut vatte.

Wè de kaa ie nòg nie kan is, omgaon meej et diejalèkt. Int blad ‘Brabants’ stao en stukske van Riny Boeijen oover dees onderwèèrp. Hij ha geperbeerd om kaa ie en gedicht te laote schrèèven int Tilburgse diejalèkt. Vur hum en bewuste keuze omreeje dèt Tilburgs êen van de mist èn bist gedookemènteerde diejalèkte van Brabant is. Mar kaa ie hatter verèkkes veul moejte meej ommer iet van te maoke. Nò tweej sekonde krêegie en gedicht waor êene keer kèrmes in genoemd wier èn de naom Kruikenstad. Mar op veul wortjes stonne gin stripkes, huudjes èn puntjes èn vèdders zugget nèt zo goed oover Berdao kunne gaon as oover Tilburg. Dus we hoeve van dè kaa ie meej onze schôone Tilburgse taol verlôopeg ginne schrik te hèbbe. Ge zot allêeneg kunne zègge: ‘Wè mòkter naa wir van?’

Houdoe war èn dees verhòltje hèk netuurlek zèlf geschreeve,

Theo van Iersel

LÈFDUUKSKE

Hèdder ôot van geheurd òf witte nie wè dèt is? Tis en aaw Tilburgs wortje èn êen ding is in ieders geval zeekers, teegesworreg ziede ze niemer zoveul, die duukskes.

Ge dènkt meschient dèt ene grôoten doek is waordègge meej moet zwaajen asse vraoge wie dètter iet dörft te doen, wè verèkkes gevaorlek is. Nèè, dè ist nie, tis en klèèn duukske. Agget in den dikken brèùne, den diksjenèèr van de Tilburgse taol, gaot opzuuke, dan staoter et vòllegende bè: ‘dieje gebraojen haon liep meej en lèfduukske in zen zèkske.’ Èn dè betêekent zoveul as: ‘Diejen dèndie ha en pòsjètje int jaszèkske van zen sondagse pak.’

Èn dan witte tèènemekaare ôok dètter meej et Tilburgs gezègde ‘dès enen gebraojen haon’, dè daor ‘ene lèfgoozer’ meej bedoeld wòrt.

Houdoe war,

Theo van Iersel

TILBURGS

Kweet zeekers dè de Tilburgse taol wir in opkomst is. Want ik laas in de kraant dètter de lèste mònde enen hôop kènder geboore zèn. In Tilburg zèllefs meer as tien persènt dan aanders. Ze schrêeve derbè dèsse dòchte dèt dur keroona kwaam. Veul tèùs, wèèneg kunne doen, ge snappet wèl.

Ze han ok nògegaon wèffer naome dètter gegeeve waare. Bè de mèskes waare dè Julia, Mila èn Emma. Mar bè de jongesnaome viel mèn wèt op. De drie miste naome vur die klèèn manne dieter op de geboortekòrtjes stonne waare Noah, Lucas èn Sem.

Èn dè wast. Dieje naom Noah, dès tòch Tilburgs agge die aachterstevurre leest: Haon.

Èn ik weet ok wörrem dèttie et mist gekoozen is, hij wil naa al ‘Haontje de vurste’ zèèn.

Houdoe war,

Theo van Iersel

STAPPE

Ik zo nòg bèst ene keer trug wille nòr dieje tèèd van toen, zon sisteg jaor geleeje. Dè waar de tèèd dèmme nèt pas verkeering han èn nòg zo onschuldeg èn onbedörreve waare as ene pestoor. De tèèd van de sooze, ge wit wèl, Saint Nazaire, Rialto, La Cabane èn Saint Tropez.

Om zeuven uur saoves stonneme in de rij om binne te meuge. Meej oew pasje dègge lid waart in dêen haand, èn oew mèdje òn oew aander haand. Et waar nòg wèl de tèèd dèk van onze paa nie te laot tèùs môog koome, want weej oe gebinte, ak en paor menuute oover èlleve binne kwaam zèèle. Dan hak en week laoter pèch èn zaatek tèùs te koekeloere nòr die aander die wèl kosse gaon.

Èn dan de meziek van dieje tèèd. Den Dötse meziek èn ok Adamo han vort bekaanst afgedaon. Der kwaam steeds meer meziek van Cliff Richard èn Elvis Presley. Der wier ok stillekes aon (naa jè stillekes?) meer van die flink opzwêepende meziek van The Beatles, The Rolling Stones èn ok soolmeziek gedraajd. Et daanse wègge daor dit, dè waare gin fòkstròtten èn walsjes mir. Die hadde wèl op de daansschool geleerd, mar daor hadde in de soos niks mir aon. In de sooze waarde beezeg meej rijdaanse. Meej hille rijje nòst mekaare ammel tegelèèk pasjes èn draajinge maoke op de maot van de meziek. Dörrum waar die meziek van de Beatles èn al die aander bèntjes, dieter toen waare, zo fèèn. Tis ok goed te begrèèpe dè de meziek van dieje tèèd ok naa nòg aatij te heuren is op de raadiejoo. Mar die rijdaanse waare toen bè iederêen favveriet. Èn gelêûvet òf ge wilt òf nie, saome doeme die rijdaanse nòg wèlles op en fisje.

Om op die soosaovende ok en bietje öt te kunne ruste hadde tusse de rijdaanse deur, van die schèùfelmenuute om saome èfkes lèkker wè dichter teege mekaare te daanse. Et licht wier dan en paor stripkes laager gedraajd en ok de meziek waar dan van en hil aander tèmpoo. Èn om den aovend nòg leuker te maoke wierder bè tèèd èn wèèle ok nòg de La Bamba gedraajd. Iederêen die wo, ston dan in ene grôote kring meej oew èèreme oover de schaawers van degeene die nòst oe stonne. Êen iemes ston int midde van de kring èn moes meej ene sjaal en aander öt de kring haole èn en kusje geeve, wissele èn de vòllegende öt de kring haole. Zolang as de meziek van de La Bamba te heure waar ging dè deur.

Tis sund dè die zaoterdagaovende mar zo kòrt waare. Want nò et daanse waaret ok de gewonte

dègge, vurdègge op hèùs aon fietste, irst nòg ene vètten hap gingt eete. Bevobbeld en

Broodje Jantje bè Jan de Kort opt NS-plein. Èn daor lêeket wèl òf iederêen dan honger ha,

zo druk waaret daor dan.

Alles bè mekaare zok nòg bèst ene keer meej men mèdje, naa vort men vrouwke, enen aovend nèt as toen gòn stappen in Tilburg. Mar dè gao nie want die sooze bestòn niemer. Der zèn vort wèl bejaardesooze in verzörgingshèùze, mar daor vuuleme ons nòg nie bè tèùs. Dès vur aaw meense.

Houdoe war,

Teejooke

ONS WINKELTJE

Toen et onderwèèrep genoemd wier waor we de vòllegende keer en verhòltje òf gedichje oover zon schrèève, moesek tèènemekaare òn dees plòtje van Cees Robben dènke.

En jaor òf vèèfentwinteg geleeje, toen we nòg in Beek wonde, hèbbewe daor on den Diessensewèg, teminste ons vrouw, en jaor òf vèèf en stòffewinkeltje gehad. Kza wèlles vertèlle hoedèdè gegaon is.Toen de kiendjes nòr school waare èn ze zinvol èn kreejetief beezeg wo zèèn, isse gòn stedeere. Umdèsse en stòffewinkeltje wo begiene hasse en onderneemersdieplooma èn en tèkstielbrevèt nôodeg. Bè zon tèkstielbrevèt leerde alles oover et èùterlek èn de saomestèlling van tèkstiel. Ge gaot dan dieper in op de onderwèèrepe grondstòffe, gaore, kestruksie van stòffe -hoe mòkte van gaore stòf- èn ok de vereedeling. Daorbè moete dan dènke on et verbeetere van èègeschappe dur bevobbeld et bedrukke van kleere òf et waase van de lappe spèèkerstòf waordeur dègge die vaole kleure krèègt. Al meej al, umdèt en durzètterke is laage die dieploomas zôo op tòffel.

Nòdèwe en bietje bekeeke èn gereekend han um te zien òffet verantwoord waar om òn de gang te gaon, hèmme en winkelpandje ingericht as stòffezaok. We zèn nòr grôothandels gegaon om de rolle stòf te kôope die op dè memènt in de moode waare. Mar ok al dè klèèn spul as klòskes gaore, knêûpe, ritslèùtenge èn bevobbeld schaawervullinge èn alle kleure voering. Èn agge dan alles in oew winkeltje hèt ligge dan dènkte bè oewèège, tju, tis mar en bietje. Mar goed, lèkker durgaon èn de paa van ons vrouw et winkeltje ‘òffiesjêel’ laote oopene.

Et spul kos begiene. Zörrege dègge zèlf kleere on ha, die van de stòfkes gemòkt waar diege in de winkel ha ligge. Mar dè waar vur ons vrouw gin prebleem umdèsse hil kreejetief is èn goed meej et naojmesjien ooverwèg kos. De verkôop kwaam goed op gang èn ge moest vort meej de reegelmaot van de klòk nòr de leeveraansier van oew stòfkes om bè te haole. Want et vòlk begos oe te kènne èn ok de goej kwalitèèt vant spul dègge in oewe winkel ha ligge. Et waar zèllefs zôo, dè wanneer dètter jaormèrt int dörp waar, dètter bè ons winkeltje ene moodesjoow gehaawe wier meej kleere die van stòfkes öt ons winkeltje gemòkt waare. De vrouwkes die kwaame kôope -èn ok wèlles en mènneke- waare van verschaaje aord. Ge hatter die persies wiese wèsse moese hèbbe, mar ge hatter ôok die en bietje stonne te zeevere wèsse naa wèl òf nie won kôope. Nèt as op dè plòtje van Cees.

Nie fèèn waaret dè nò en paor jaor de kôoplui op de mèrt vort wiese wèlleke mèèrekstòffe wij in de winkel han ligge. Èn hullie kwaame dan meej nòmaokspul van die stòfkes in der kraom, die netuurlek veul goejekôoper waar dan bè ons int winkeltje. Èn wè nòg èèreger waar dètter zèlfs vrouwkes waare, die op de mèrt die goejekôope stòf gekòcht han èn bè ons kwaame klaoge dètter götjes in viele asset ene keer gewaase han.

Dè sort dinger waarener vort steeds meer. Vèèf jaor heeget winkeltje bestaon. Want ok umdètter bekaanst niemer genaojd wier, wasser ene leeveraansier die vort stòf, die wij bij hum kòchte, òn de partekelier ging verkôope teege ene prèès per meeter, nòg goejekôoper dan wij er bè hum vur moese betaole. Dè waar vur ons de reeje om te zègge, we stòppen ermeej. Sund, mar soms moete wèèze beslèùte neeme èn dees wasser êen van.

Aander fèèn hobbies zènner vur in de plòts gekoome, om ok wir goed èn hil fèèn beezeg te zèèn. Houdoe war,

Theo van Iersel

DEN DUBBELTJESPÒT ÕTHAOLE

In de tèèd dè ons vrouw nòg mèn mèdje waar, waar de kèrmes wèl en bietje aanders. Teegesworreg gòmmer nòr toe meej de klèènkènder. We hèbbe ze van hil klèèn tòt hil grôot. Gelukkeg kosseme vurreg jaor tòch meej zen ammòlle nòr de wè klèndere kèrmes. De grôote Tilburgse kèrmes zaater dur de keroonaa dè jaor nie in. Dees jaor issie en ènd grotter.

Vruuger toen ons vrouw èn ik mekaare pas kènde, waar et venèèges dègge saome nòr de kèrmes gingt. En bietje rondhange bè de botsootookes, de keekwallek èn saome in de rups mekaare lèkker vaastvatte. Òf et spookhèùs in. Agget dörrefde nòg in den hooggaatie èn dan hadde de kèrmes wèl zon bietje gehad. Dernao netuurlek de kroeg in, mar ge moest wèl zörrege dègge op tèèd tèùs waart. Ak den aanderen dag moes wèèreke, zaat onze paa te wòchte èn tjuu, ak te laot waar. Jè, dan wittet wèl

Toenek laoter meej men mèdje getrouwd waar, gingeme op en aander menier nòr de kèrmes. Zeeker umdèmme zèllef vort kènder han. Ge waart dan verzichteger wòrdègge ze ammel allêeneg in liet gaon. Ok wè de poene betrof. As rasèèchte Krèùkezèèker konde in de kroeg et hille jaor spaore meej den dubbeltjespòt. Mar jè, agge die meej de kèrmes öt gingt haole, waarde laot tèùs èn ok den inhoud van oewe pòt vèr geslonke. Dè gaaf nie zovvel sjoefel. Dan ginge we mar wè waandelen oover de kèrmes. Nòr de lichjes kèèke, nòr den draajörregel löstere èn stilstaon bè èlleken draajmeule. Oe knip moeste dikkels zat tòch wir oopetrèkke, umdè de klèèn manne aanders mar dur blêeve zeure. Ge ston ok te gaope nòr al dè vòllek dè wèl in die, vur dieje tèèd, harddraajende attraksies dörrefde. Wè toen hard draaje waar, zèn teegesworreg de kènderattraksies.

Ak naa meej ons vrouw nòr de kèrmes gao, ist wir himmel aanders. As we meej zen tweeje gòn, lôope we op ons gemakske saoves de kèrmes op èn kèèke irst òf we èrgeraand op en terras nòg en paor leege stuultjes kunne vèène. Saome meense kèèke èn louwe nòr al dè vollek dè zenèège lèkker ötlèèft. Dès et schonste wètter is. Wèl sund dè Raoze Mòndag dees jaor nònnie dur kan gaon.

Den dubbeltjespòt daor gòn vort euroos in. Die zit as aatij goed vol. We hèbben et hille jaor flink wèt euroos moete spaore vur de kèrmes, want as de klèènkènder meejgòn, kòsset hôope gèld. Ze wille ooveral in, op èn aon èn ze zonnet et fènste vèène ak ok ooveral meej inging. Dè doek ècht niemer. Den Hullie Gullie èn ene zweefmeule, dè gao nòg wèl. Mar al die apperaate waordègge van alle kaante meej oover oewe kop èn in de rondte gaot, dès niks mir vur mèn. Ons vrouw èn ik blèève wèl langs de kaant stòn te kèèke hoe dè hullie daor goed misselek ötkoome. Èn ast saoves tèèd is om nòr hèùs te gaon, dan zèmme ammel tevreeje. Dan kunneme opnuut begiene om den dubbeltjespòt te spèkke vur vòllegend jaor.

Theo van Iersel

ET VAORT WÈL,

meej de bôote dieter koome èn vur ons vaoret ôok umdètter vort enen hôop te doen is. Dörum moet de Piejeshaove, ast òn de geminte leej, de ‘Meenpaort òf Tilburg’ wòrre.

Ik dènk dèsse daor wèl goed òn doen. Zeekers ok meej wèsse oover tweej jaor van plan zèn. As de haove dan honderd jaor bestao, wille ze honderd vraachtbôote van toen nòr hier laote koome vur en grôot haovefèstival. Dan kunde de Meenpaort òf Tilburg en bietje verglèèke meej die van Amsterdam èn Rotterdam. Daor koome al die passezjiersbôote öt hil de wèèreld nòr toe. Grôote kroesbôote meej enen hôop vòllek dè ammòl de stad in gao. Dès goed vur de eekenemie. Ik snap netuulek wèl dè die joekels van bôote, nèt as die in Amsterdam, nie nòr de Piejeshaove kunne koome. Mar wè dènkte van al die rèèke meense die teegesworreg zon schôon duur jacht hèbbe? Asset vur mekaare kunne krèège om die hier nòr Tilburg te haole, dan vaorter de hille stad bè. Dörem is de geminte, saome meej enen hôop aander meense dieter belang bij hèbbe, et gebied ònt ontwikkele tòt en plèk die ònsprikt. En plèk waor nuuwe Tilburgers, durstrôomers, starters èn iederêen kan woone. En plèk meej netuur, volop vertier èn meugelekheeje vur venalles. Teminste asse nie om alle zonnewaajkes en hèk gòn zètte. Tis ok de plèk waor al die rèèke jachtbezitters òn kunne lègge om daor en kroeg in te dèùke, wè te kôope in de winkeltjes, òf om èfkes vèdder de stad in te gaon.  

Tis mar goe dè rond 1920 de geminte besloote ha om de Piejeshaove òn te lègge. Et doel waar om de febrieke van toen beetere meugelekheeje te geeve vur de aon- èn afvoer van al et spul wèsse nôodeg òf verkòcht han. Òn dè ònslèùte van de haove ònt Willemienakenaol zaat toen wèl êen grôot perbleem. Op de plèk waor dè moes gaon gebeure, laag toen nòg et voebalstaadiejon van Willem II. Dè is toen verplòtst nòr Körvel, nòr de Gôolsewèg. Umdètter in dieje tèèd de miste spulle oover et waoter vervoerd wiere, ha de Piejeshaoove ene grôote òntrèkkingskraacht vur de indestrie. Van daorèùt waarder daogeleks vervoer naor alle grôote steeje in hil et laand. Mar in de sisteger jaore wier et minder in de haove. Et vervoer ging vort veul meer oover de wèg ènt spôor, dan oover et waoter. Et wier zèllefs zo èèreg, dètter oover gedòcht wier om de hille haove mar te dèmpe. Dan kossener hèùze gebouwd wòrre. Gelukkeg hèbbe ze dè mar meej êen dêel van de haove gedaon. Vural de reekreejetieve meugelekheeje hèbbe den durslag gegeeve om dè êene dêel oope te haawe. Èn dès mar goed ôok. Aanders han we naa dees schôon plèkske in Tilburg nie gehad.

We gòn ammòl vort gèère nòr de Piejeshaove toe om en pilske te vatte, wè te waandele èn en bietje te lauwe nòr alle bôote. Èn ast durgao wèsser ammel van plan zèn, zallet daor op de goej menier zene gang wèl blèève gaon.

Gaoter zèllef mar es kèèke. Veul plezier. Et zal oe vaore.

Theo van Iersel 

NIKS KUNDE, DÈ KUNDE

Agge niks kunt, dan kunde in ieders geval wèt. Want dan kunde ‘niks’ èn dès tòch hil wè. Èn tis ok zôo dètter nie veul meense zèn die dè kunne, dus ge zèèt ene goeje agge dè wèl kunt. Et hangter ok vanaaf hoevel dègge dè kunt. Ge kunt veul niks òf ge kunt wèèneg niks. Dès himmel òn oewèège hoedègge daor meej omgaot òf hoedègget bekèkt òf doet.

Allêeneg al dees verhòltje opschrèève dès tòch niks, lòt staon et leezen ervan. Mar meej zonne tietel booven oew verhaol, moete oewèège blôot geeve èn dès nie niks. Ge moet dan wèt van oewèège vertèlle dègge meschient liever nie ha gedaon. Òf wèt oover aander meense zègge waordeur dèsse bè derèège kunne dènke hoedègge daor naa wir òn gekoome zèèt. Dieje tietel zètter oe wèl toe om nò te dènke èn dès dan al wè meer as niks doen. Dus zudde dan wèl wè kunne? Et lèkter wèl op. Mar jè, wie gaoter zenèège blôotgeeve? Wie gaoter van zenèège vertèlle dèttie dè èn dè èn dè nie kan, òf wèttie nie maag èn dèttie dörum dè òf dè nie kan doen?

Ak naa nòr menèège kèèk dan zènner zat dinger diek nie kan òf nie maag kunne. Èn vural die liste kattegerie is de spannendste. Ge kunnet wèl mar ge meuget nie. Et hangter netuurlek ok venaaf van wie dègge nie meugt doen wègge zot wille doen. Van de pliesie bevobbeld om veuls te hard meej oewen brommert te rijje, waordeur dègge en persès zot kunne krèège. Mar dès nie zo spannend asdègge wè gingt doen wègge van jullieje paa òf jullie moeder nie zot meuge doen. Agge bevobbeld gèère meej oew mèdje en wèèltje wot gòn waandele, wè hullie nie zaage zitte èn ge digget dan tòch. Tòch mar gaon èn tèùs zègge dègge meej oew maote gingt voeballe. Dan krêede en verrèkkes gòlliepaop gevuul agge dan onderweegs en bruur van jullie moeder teegekwaamt, die dè wèlles on heur zu gaon vertèlle. Want agge dan wir tèùs waart, dan waare de raope gaor. Dan moeste vur straf en paor weeke binne blèève, meej as gevòlleg dègge hil dieje tèèd wir niks kos doen. Dan witte ok tèènemekaare dè niks kunne doen en hêele grôote kunst is die nie veul meense kunne. Ik kènner wèl en paor bè ons in de straot. Mar die meense hèbbe veul geraaniejems vur de raome staon waordèsse aachter gòn zitte. Dan hoeveze derèège nie blôot te geeve, mar dè zèn wèl de meense die wèt oover aander meense te vertèlle hèbbe, waorvan dègge oewèège afvraogt hoe dèsse daor òn gekoome zèn.

Mar om nòg èfkes trug te koome op dè oewèège blôotgeeve. Ge zot en footooke rond kunne stuure waordègge in oe naakie op staot. Mar dès ok niks, want dan wòrret tèènemekaare truggestuurd meej de opmèèreking derbè dègge en footooke moet stuure van oewèège, mar nie van enen aop. Dus dès ok al niks.

Al meej al, meej hil diejen hôop gekwats èn gezeever oover niks, zèmme nòg èffe vèr as ònt begien van dees verhaol, dus tis ammel niks wèmme kunne.

Houdoe war.

Theo van Iersel